شاید نام سازمان “شفافیت بین المللی” یا Transparency International را شنیده اید. این سازمان هر سال کتابی با نام Global Corruption Report (GCR) در بیش از 300 صفحه منتشر می کند که در آن لیستی به نام Corruption Perception Index (CPI) وجود دارد. دراین لیست کشورهای جهان بر اساس میزان احساس وجود فساد اقتصادی میان سیاستمداران و مسئولان دولتی در میان مردم بررسی و اندازه گیری شده و کشورها بر اساس آن رتبه بندی می شوند. پرسش اساسی در این میان این است: “آیا برای انجام یک کار یا برنامه اقتصادی باید به مسئولان یا سیاستمداران رشوه بدهم؟” برای رسیدن به یک تصویر نزدیک به واقعیت این سازمان منابع و اطلاعات متفاوتی را در نظر می گیرد تا میزان خطا پایین آید.
ایران در سال 2005 رتبه 86 با به همراه چین داشت. در سال 2006 ایران با امتیاز 2،7 از 10 به رتبه 105 سقوط کرد و در کنار مالاوی، بولیوی، لیبی و مقدونیه قرار گرفت. در سال 2007 ایران باز نیز سقوط کرد و درمیان 180 کشور در جایگاه 133 با امتیاز 2،5 از 10 در کنار بوروندی، هندوراس، لیبی، نپال، فیلیپین و یمن قرار گرفت.
این گزارش بسیار خواندنی است. دوستانی که به دیدگاه سخت گیرانه و تا اندازه ای منفی من نسبت به ایران ایراد می گیرند، از جمله باید به این گزارش که به نگاهی بیاندازند. احساس و تجربه شخصی من این رتبه بندی را تایید می کند. ایرانیان در بسیاری موارد به پاکستان و بنگلادش نزدیک تر هستند تا به کشورهای عربی و ترکیه.
چند نتیجه جالب در این گزارش دیدم:
- کشورهایی که درآمد اصلی آنها از منابع طبیعی و زیرزمینی است، فاسدتر هستند.
- CPI نشان می دهد که فساد اقتصادی به گسترش فقر در کشورها سرعت می بخشد.
- سنگاپور که در گذشته از فاسدترین کشورها بود، پس از مبارزه موفق علیه فساد و رشوه خواری ،رشد سریع اقتصادی را تجربه کرد و اکنون در رتبه 4 قرار دارد.
برخی از دیگر رتبه ها:
1. دانمارک
2. فنلاند
3. نیوزیلند
4. سنگاپور
5. سوئد
6. ایسلند
7. هلند
8. سویس
9. کانادا
10. نروژ
16. آلمان
30. اسراییل
32. قطر
36. امارات متحده عربی
43. مالزی
46. بحرین
53. اردن
54. موریس
55. عمان
60. کویت
63. تونس
66. ترکیه
69. غنا
73. چین
74. هند
75. مکزیک
76. مراکش
81. عربستان سعودی
103. لبنان
107. بورکینا فاسو
110. مصر
131. بوروندی
132.هندوراس
133. ایران
134. لیبی
135. نپال
139. پاکستان
No comments:
Post a Comment