Harvard University

Harvard University rated as the number one university in World University Rankings 2009.
Harvard is America's oldest institution of higher learning, founded 140 years before the Declaration of Independence was signed. The University has grown from nine students with a single master to an enrollment of more than 18,000 degree candidates, including undergraduates and students in 10 principal academic units. An additional 13,000 students are enrolled in one or more courses in the Harvard Extension School. Over 14,000 people work at Harvard, including more than 2,000 faculties. there are also 7,000 faculties appointments in affiliated teaching hospitals.

Tom Hanks

از هنرپیشه‌های مورد علاقهٔ من که برام محترم هم هستند می‌تونم به تم هنکس اشاره کنم. من واقعاً کار هاش را دوست دارم و شخصاً احترام بسیار زیادی براش قائلم.

دیشب فرصتی پیش آمد تا فیلم

Charlie Wilson's War

را به زبان آلمانی‌ ببینم. فیلم مربوط به افغانستان بین سالهای ۱۹۸۰-۸۸ است و نقشی‌ که آمریکائها ایفا میکنند تا شوروی سابق را که افغانستان را به اشغال در آورد شکست بدهند و شخصی‌ که در این فیلم بیشتر از همه در این پیروزی در جبهه‌ آمریکائها تلاش می‌کنه تام هنکس است و کار گردان با هوشیاری این نقش را به فردی مثل تام هنکس واگذار کرده است. این که امریکییها در شکست شوروی سابق موثر بودند شاکی‌ نیست ولی‌ صحنه‌های در فیلم هست که قابل تامل هستند از جمله الله اکبر گفتن‌های جمعیت افغان در تأیید اسلحه فروش یا دلال اسلحه آمریکایی، به شعف در آمدن افغانها...که با سلاح آمریکایی‌ هواپیماهای روس را منهدم میکنن

.....

امان ازما ایرونیها

همین چند هفته پیش بود که یک ایرانی داخل بانک در منهتن نیویورک شد و یک بلیط از دستگاه گرفت.

وقتی شمارش از بلندگو اعلام شد بلند شد و پیش کارشناس بانک رفت و گفت که برای مدت دو هفته قصد سفر تجاری به اروپا را داره و به همین دلیل نیاز به یک وام فوری بمبلغ 5000 دلار داره

کارشناس نگاهی به تیپ و لباس موجه مرد کرد و گفت که برای اعطای وام نیاز به قدری وثیقه و گارانتی داره..

و مرد هم سریع دستش را کرد توی جیبش و کلید ماشین فراری جدیدش را که دقیقا جلوی در بانک پارک کرده بود را به کارشناس داد و رئیس بانک هم پس از تطابق مشخصات مالک خودرو بالاخره با وام آقا موافقت کرد آنهم فقط برای دو هفته

کارمند بانک هم سریع کلید ماشین گرانقیمت را گرفت وماشین به پارکینگ بانک در طبقه پائین انتقال داد.

خلاصه مرد بعد از دو هفته همانطور که قرار بود برگشت 5000 دلار + 15.86دلار کارمزد وام رو پرداخت کرد.

کارشناس رو به مرد کرد و از قول رئیس بانک گفت

" از اینکه بانک ما رو انتخاب کردید متشکریم"

و گفت ما چک کردیم ومعلوم شد که شما یک مولتی میلیونر هستید ولی فقط من یک سوال برام باقی مانده که با این همه ثروت چرا به خودتون زحمت دادین که 5000 دلار از ما وام گرفتید؟

ایرونی یه نگاهی به کارشناس بیچاره کرد و گفت: تو فقط به من بگو کجای نیویورک میتونم ماشین 250.000 دلاری رو برای 2 هفته با اطمینان خاطر و با فقط 15.86 دلار پارک کنم

USA

از شنبه منتظرم که از آمریکا بیاد ولی‌ خبری نشد. دیروز سر او‌ صداش را شنیدم بلافاصله اومد به در اتاق زد و بدون این که من جواب بدم در را باز کرد...

ازش می‌پرسم اونجا را چه طور دیدی؟ میگه:

verrückt

خندم میگیره میگم چرا؟ میگه همه:

xxL

ماشین، لباس، پیتزا، آدم ها ...

ولی‌ در آخر اضافه می‌کنه که قشنگ بود

WHITE HOUSE!

White House واقعی نیست این منزل مسکونی است با نقشه White House جدی نگیرید این
ولی با سایز کوچکتر و این منزل در ایالت آتلانتا امریکا واقع شد است ... جالبتر از همه اینها این میباشد كه این خانه متعلق به یک ایرانی امریکایی میباشد كه در ۷ سال گذشته در آن زندگی کرده است و این خانه را به ارزش $۹.۸۸۰.۰۰۰ برای فروش گذشته است.

شهر نیویورک چهارصد ساله شد

چهارصد سال پیش، هنری هادسن در حالی که به دنبال یک راه دریایی به سوی آسیا می گشت به ساحلی که امروز به نام بندر نیویورک معروف است رسید. ورود هادسن به نیویورک به عنوان قدم گذاشتن نخستین مهاجران هلندی به خاک آمریکای شمالی جشن گرفته می شود.

چند سال پس از ورود هنری هادسن به نیویورک، تجار هلندی منطقه ای را به نام «نیو آمستردام» نام گذاری کردند تا در آنجا بتوانند با بومیان یا سرخپوستان منطقه به مبادلات بازرگانی از جمله معامله خز و پوست بپردازند. امروز این منطقه به نام «نیویورک سیتی» یا شهر نیویورک معروف است.

امروز به سختی می توان تصور کرد که شهر نیویورک با مشخصات ممتاز آن از مستعمرات کشور هلند بوده است. اما یک موزه در «سی پورت» یکی از مناطق توریستی پائین شهر نیویورک که درست روبروی مجسمه آزادی قرار دارد با ارائه مدارک و اسناد چند صد ساله ثابت می کند که هلندی ها حقیقتا با پرداخت مبلغی ناچیز، شهر نیویورک را از سرخپوستان خریداری کرده اند.

نامه آرشیو ملی

مارتین برندس، مدیر آرشیو ملی هلند، نامه ای را که در سال ۱۶۲۴ توسط یکی از مقامات هلندی نوشته شده به این صورت ترجمه کرده است: «خدمت اربابان و روسای دولت هلند. شنیدم که یک کشتی به نام نیو آمستردام از هلند نو در ینگه دنیا به شهر آمستردام آمده است. من با کاپیتان این کشتی صحبت کردم و او به من گفت که هموطنان ما در آن دیار از شرایط بسیار مساعدی برای زندگی برخوردارند. بچه هایی به دنیا آورده اند و مستعمره در وضعیت خوبی قرار دارد. ما جزیره «منهتن» را به مبلغ ناچیز ۶۰ گیلدرز خریدیم و درضمن باید بگویم که کشتی مذکور پر از خز و پوست های اعلا بود.» این نامه از کشور هلند به نیویورک قرض داده شده تا در طول دوران جشن های چهارصدمین سالگرد پیدایش این شهر بی همتا به نمایش عمومی گذاشته شود.

برندس می گوید: «این یک گواهی مستند است که ثابت می کند که این نواحی در ابتدا از مستعمرات کشور هلند بوده است که امروز تبدیل به شهر بزرگ نیویورک شده است.»

در گوشه دیگری از موزه، یک نقشه قدیمی با تصویری از خانه های مسکونی و خیابان های اطراف آن ها این مستعمره تازه یا نیو آمستردام را نشان می دهد که شهرک کوچکی بیش نبوده است اما بعدها و پس از تسخیر آن توسط بریتانیائی ها تبدیل به شهر بزرگی می شود.

بری لوئیس تاریخ نویس معماری ها و اماکن قدیمی می گوید انگلیس ها بلافاصله پس از رسیدن به منطقه «رود شرقی» را با آشغال و خاکروبه پر کرده و آن را تبدیل به قطعه زمینی تازه کردند. آن ها نیاز مبرمی به زمین های تازه داشتند. چرا که سیلی از مهاجران از مناطق مختلف اروپا راهی آمریکا و نیویورک شده بودند.

بری لوئیس می گوید: «در ابتدای قرن نوزدهم ما ۱۰۰ هزار نفر جمعیت در نیویورک داشتیم. در۱۸۷۵ این جمعیت به یک میلیون رسید. در ۱۹۱۰ جمعیت این شهر به بیش از دو میلیون نفر رسید. به این صورت بود که قیمت زمین در نیویورک افزایش پیدا کرد. درسال ۱۸۸۳ پل بروکلین ساخته شد تا مردم بتوانند با عبور از آن به آن سوی رودخانه رفته و زمین های آن طرف را هم آباد کنند و در مناطقی چون «لانگ آیلند» که ارزان تر بود زندگی کننند.»

لوئیس می گوید: «مردم در آن زمان با کالسکه، گاری یا پای پیاده از روی پل بروکلین به آن طرف رودخانه می رفتند.» بعدها سیستم قطار زیرزمینی یا «سابوی» نیویورک به آن اضافه شد:« زیبایی این خط قطار زیرزمینی در این بود که شما با یک سکه ۵ سنتی ناچیز می توانستید از این طرف شهر به آن طرف سفر کنید و به اقصی نقاط شهر با فواصل طولانی دسترسی داشته باشید و به این صورت با خرید منازلی در خارج از شهر به آسانی با پرداخت حداقل هزینه حمل و نقل به مرکز شهر نیویورک رفت و آمد کنند.»

بنا بر گفته لوئیس به این صورت بود که هر آدم معمولی می توانست در آن زمان در نیویورک و نواحی حومه آن صاحب خانه و یا آپارتمانی راحت و زیبا باشد: «اما تجارتخانه ها می خواستند که در مرکز شهر باقی بمانند و به این صورت بود که با ازدیاد جمعیت و تکثیر این تجارتخانه ها، ساختن ساختمان های چند طبقه معروف به آسمانخراش رواج پیدا کرد.»

هرچند شهر نیویورک بر اساس احتیاجات تجاری وبرای تبلیغ و تجارت و ایجاد درآمدهای کلان ساخته و این شهر بعدها به یک منطقه معاملات املاک بزرگ مبدل شد اما همه اماکن و ساختمان های آن هم جنبه های تجارتی نداشتند. طاق نصرت واشنگتن اسکوئر در داون تاون منهتن توسط آرشیتکت معروف استنفورد وایت طراحی شده است. طرح موزه گوگنهایم را یک آرشیتکت برجسته دیگر- فرانک لوید رایت ریخته است و با وجود ساختمان های برجسته مشابه دیگر در گوشه و کنار منهتن در مجموع منظره شهر نیویورک عوض شد.

وقتی نخستین آسمانخراش ها ساخته شدند، بسیاری از مردم از این وحشت داشتند که آن ها فرو بریزند. با این همه بنا بر گفته لوئیس: «هر روز بر تعداد این ساختمان های غول پیکر و آسمانخراشهای بی نظیر افزوده شد، ساختمان وولورث و ساختمان کرایسلر با یک برج طلائی در بالاترین نقطه آن از نخستین آسمانخراش های شهر نیویورک به شمار می روند. اما امپایر استیت کمی بعد به رقابت با این دو ساختمان پرداخت و بلند تر از هردوی آن ها در قلب شهر نیویورک جای گرفت.

امروز پس از گذشت ۴۰۰ سال، نیویورک هنوز مرکز تجارت جهان است و بخشی از جزیره منهتن، منطقه کوچکی که هلندی ها آن را به مبلغ ۴ دلار ناچیز از سرخپوستان خریداری کردند همان «وال استریت» یا مرکز مالی جهان است

مارتین فیلیپس

.

GPS: Zakaria and Ghazafi

دارم برنامهٔ ذکریا میبینم که با قذافی مصاحبه یی در مورد ملاقات با بازماندگان هوپیمای پانمریکن بر فراز اسکاتلند داشته است. در مورد حادثه میپرسد و برخوردی که از بازماندگان دیده است. قذافی عصبی به نظر می‌رسد ولی‌ به سوالات جواب میدهد. هم باید خودش را تحمل کرد و هم صدای شل و ول و بدون انرژی و یکنواخت مترجمش.

به این فکر می‌کنم که هواپیمای مسافربری ایران هم با مسافرانش از طرف آمریکائی‌ها در زمان جنگ خلیج فارس زده شد و تعدادی از هموتنان ما در این حادثه از زن و بچه کشته شدند. ما چه کردیم؟ چقدر این جنایت را به گوش جهان رساندیم و چگونه مسول این کار را در مقابل چشم بینندگان رسانه‌ها عصبی و محکوم کردیم؟

من فقط مشت محکم بر دهان استکبار جهانی‌ و مرگ بر آمریکا یادم است ...