آنا مانياني يکي از محبوب ترين و بهترين هنرپيشگان زن ايتاليايي در سال هاي آخر دوران بازيگري اش هيچ گاه به گريمورها اجازه نمي داد چين و چروک ها و خط هاي صورتش را بپوشانند. او مي گفت؛«حق نداريد چين و چروک هاي صورتم را بپوشانيد. من اينها را در طول سال ها به دست آورده ام و نمي خواهم پنهان شان کنم.»
مانياني اکنون الگويي براي نسل جديد فمينيست هاي ايتاليايي است که از نگاه جنسي به زنان در کشورشان به ستوه آمده اند. رسوايي هاي جنسي سيلويو برلوسکوني نخست وزير ايتاليا و نگاه جنسي گسترده به زنان در رسانه هاي اين کشور باعث ظهور موج جديدي از فمينيسم در ايتاليا شده است. يک مستند کوتاه که آرشيوي از گزيده حرف هاي آنا مانياني است اکنون به يکي از پرطرفدارترين ويدئوهاي آنلاين در ايتاليا تبديل شده. اين مستند که «زنانه» نام دارد نگاهي انتقادگونه به رويکرد جنسي به زنان در رسانه هاي اين کشور خصوصاً در آگهي هاي تبليغاتي دارد.
در اين فيلم بذله گويي هاي مانياني به صورت چندين کليپ در تضاد با تصاوير دختران حاضر در فيلم آورده شده. لوريا زاناردو کارگرداني اين مستند را برعهده داشته و تاکنون در عرض يک ماه بيش از نيم ميليون نفر اين فيلم را تماشا کرده اند. اين مستند همچنين در يکي از محبوب ترين برنامه هاي تلويزيوني ايتاليا مورد بحث و بررسي قرار گرفت.
پس از جنجال هايي که برلوسکوني در تابستان ايجاد کرد از جمله برقرار کردن ارتباط نامشروع با دختران و همچنين برگزاري يک مهماني جنجالي در ويلايش، فمينيست هاي ايتاليايي دست به کار شدند. البته برلوسکوني تنها هدف آنها نيست بلکه فرهنگي که در جامعه ايتاليا شکل گرفته و به نخست وزير اين کشور اجازه مي دهد دست به چنين کارهايي بزند هدف اصلي فمينيست هاي ايتاليايي است.
به گفته کيارا ولپاتو يکي از استادان ايتاليايي سخنان وکيل سيلويو برلوسکوني در دفاع از موکلش بيش از پيش اوضاع را جنجالي کرد. صحبت وکيل برلوسکوني آنقدر غيراخلاقي بود که موجي از خشم را در ميان مردم ايتاليا ايجاد کرد. ولپاتو در اين باره مي گويد؛«لحن سخنان او عمق فاجعه را در جامعه ما نشان مي دهد.» پس از جنجال هاي اخير دختر نخست وزير ايتاليا ضمن اشاره به فساد اخلاقي پدر خود، وي را سرزنش و تاکيد کرد يک سياستمدار نمي تواند هيچ گاه بين زندگي خصوصي و عمومي خود تمايز قائل شود. باربارا برلوسکوني 25ساله با اشاره به فساد اخلاقي «سيلويو برلوسکوني» تصريح کرد؛ سياستمداران نبايد زندگي خصوصي و عمومي خود را جدا از يکديگر بدانند و در ادامه تاکيد کرد؛ من هيچ گاه حاضر نيستم با يک پيرمرد رابطه دوستي برقرار کنم. باربارا يکي از سه فرزند سيلويو برلوسکوني و ثمره دومين ازدواج وي با «ورونيکا لاريو» است.
پس از انتقادهاي باربارا از پدرش، سيلويو برلوسکوني هم مدعي شد در زندگي خصوصي اش هيچ نقطه تاريکي وجود ندارد. او با انکار رابطه داشتن با زنان جوان گفت چيزي براي پنهان کردن و عذرخواهي از ديگران ندارد. برلوسکوني گفت؛ «من در زندگي خصوصي ام کاري نکرده ام که بابت آن پشيمان باشم. من به هيچ کس هيچ عذرخواهي بدهکار نيستم، حتي به اعضاي خانواده ام.»
در تابستان امسال گروهي از استادان ايتاليايي با تنظيم بيانيه يي از همسران 15 هزار رهبر جهان خواستند با امضاي اين بيانيه حضور در کنفرانس گروه هشت را که در ايتاليا برگزار مي شد به خاطر مسائل اخلاقي برلوسکوني تحريم کنند.
اين در حالي است که قضات، نمايندگان، تاريخدانان، پرستاران و تاجران زن ايتاليايي با تنظيم دو بيانيه ديگر خواهان پايان دادن به نگاه جنسي به زنان در رسانه هاي ايتاليايي شدند. در عين حال دادگاه حقوق بشر اروپا پس از شکايت دو سياستمدار زن ايتاليايي به اين دادگاه درخصوص رفتار و سخنان غيرمحترمانه برلوسکوني نسبت به زنان در حال بررسي پرونده اين نخست وزير جنجالي و جريمه هاي احتمالي براي او است.
هفته گذشته ماريا لورا رودوتا روزنامه نگار ايتاليايي با انتشار نامه يي سرگشاده در روزنامه کوريره دلا سرا زنان را به جنبش «فمينيسم نو» دعوت کرد اما با واکنشي نااميدکننده از سوي زنان مواجه شد. در اين نامه همچنين از برلوسکوني به خاطر استفاده از زنان زيبا در کابينه اش به شدت انتقاد شده بود. البته زنان ايتاليايي هميشه اينچنين به مسائل مربوط به خود بي تفاوت نبوده اند. در دهه 70 ميلادي 20 هزار فمينيست ايتاليايي به خيابان هاي رم ريختند و تا وقتي که به حقوق خود نرسيدند از پاي ننشستند. در سال 1974 به رغم مخالفت هاي واتيکان پس از برگزاري رفراندوم طلاق در ايتاليا قانوني شد و در سال 1978 پارلمان ايتاليا سقط جنين را قانوني کرد.
ميريام مافاي نماينده سابق پارلمان ايتاليا و روزنامه نگار کهنه کار در اين باره مي گويد؛ «در ايتاليايي که از طلاق خبري نبود، سقط جنين به صورت مخفيانه انجام مي شد. آنچه فمينيست ها به آن دست يافتند موفقيتي بزرگ بود.» اما در سال هاي اخير واتيکان قدرت از دست رفته خود را در مسائل زنان بازيافته است. سقط جنين هرچند قانوني است اما زنان از بدرفتاري هاي پزشکان کاتوليک براي سقط جنين شکايت دارند. نخست وزير ايتاليا با تمامي مشکلات اخلاقي اش به قهرمان مردان ايتاليايي در قرن 21 تبديل شده است. به اعتقاد زاناردو تلويزيون نقشي کليدي در تضعيف جايگاه واقعي زنان و اعتماد به نفس آنها در جامعه ايتاليا داشته است. او مي گويد؛«براي 80 درصد از ايتاليايي ها تلويزيون منبع اصلي براي کسب اطلاعات است و 80 درصد از زناني که در برنامه هاي تلويزيوني حاضر هستند به خاطر مسائل جنسي است يا صرفاً نقش يک دکور را دارند.» در شرايطي که دختران نوجوان ايتاليايي آرزوي حضور در برنامه هاي تلويزيوني و ستاره شدن را در سر مي پرورانند مادران شان فرصتي براي اعتراض به اين مساله را ندارند. او در ادامه حرف هايش افزود؛«زنان ايتاليايي دو ساعت بيشتر از ساير زنان اروپايي کار مي کنند بنابراين وقت کافي براي پرداختن به چنين مسائلي را ندارند.»
در حال حاضر فمينيسم مدرن در ايتاليا تنها به دانشگاه ها و روزنامه هاي ملي اين کشور محدود مي شود. ونتورا که يکي از فعالان حقوق زنان در ايتاليا است چندان تمايلي به پيوستن تعداد زيادي از زنان به جنبش فمينيسم نو ندارد. او مي گويد؛«به نظر مي رسد اين موج تنها در دانشگاه ها طرفدار دارد. فمينيسم نو هنوز مساله يي سياسي تلقي نمي شود. آنها قدم اول را خوب برداشتند اما در همان قدم اول باقي مانده اند. » اما زاناردو کاملاً با ونتورا مخالف است. او مي گويد؛«اعتراض زنان به اين نگاه جنسيتي در همه جا ديده مي شود و تنها به دانشگاه ها محدود نيست. زنان فقط نمي دانند چه کار بايد بکنند. اعتراض هاي گسترده يي نسبت به اين مساله در اينترنت صورت گرفته و بسياري هم با اين حرکت همراه شده اند.» زاناردو معتقد است فيلمي که با استفاده از سخنان مانياني ساخته تاثير مثبتي در نگاه مردم ايتاليا نسبت به اوضاع نابسامان جنسي در ايتاليا داشته و آگاهي مردم در اين زمينه را افزايش داده است.
مانياني اکنون الگويي براي نسل جديد فمينيست هاي ايتاليايي است که از نگاه جنسي به زنان در کشورشان به ستوه آمده اند. رسوايي هاي جنسي سيلويو برلوسکوني نخست وزير ايتاليا و نگاه جنسي گسترده به زنان در رسانه هاي اين کشور باعث ظهور موج جديدي از فمينيسم در ايتاليا شده است. يک مستند کوتاه که آرشيوي از گزيده حرف هاي آنا مانياني است اکنون به يکي از پرطرفدارترين ويدئوهاي آنلاين در ايتاليا تبديل شده. اين مستند که «زنانه» نام دارد نگاهي انتقادگونه به رويکرد جنسي به زنان در رسانه هاي اين کشور خصوصاً در آگهي هاي تبليغاتي دارد.
در اين فيلم بذله گويي هاي مانياني به صورت چندين کليپ در تضاد با تصاوير دختران حاضر در فيلم آورده شده. لوريا زاناردو کارگرداني اين مستند را برعهده داشته و تاکنون در عرض يک ماه بيش از نيم ميليون نفر اين فيلم را تماشا کرده اند. اين مستند همچنين در يکي از محبوب ترين برنامه هاي تلويزيوني ايتاليا مورد بحث و بررسي قرار گرفت.
پس از جنجال هايي که برلوسکوني در تابستان ايجاد کرد از جمله برقرار کردن ارتباط نامشروع با دختران و همچنين برگزاري يک مهماني جنجالي در ويلايش، فمينيست هاي ايتاليايي دست به کار شدند. البته برلوسکوني تنها هدف آنها نيست بلکه فرهنگي که در جامعه ايتاليا شکل گرفته و به نخست وزير اين کشور اجازه مي دهد دست به چنين کارهايي بزند هدف اصلي فمينيست هاي ايتاليايي است.
به گفته کيارا ولپاتو يکي از استادان ايتاليايي سخنان وکيل سيلويو برلوسکوني در دفاع از موکلش بيش از پيش اوضاع را جنجالي کرد. صحبت وکيل برلوسکوني آنقدر غيراخلاقي بود که موجي از خشم را در ميان مردم ايتاليا ايجاد کرد. ولپاتو در اين باره مي گويد؛«لحن سخنان او عمق فاجعه را در جامعه ما نشان مي دهد.» پس از جنجال هاي اخير دختر نخست وزير ايتاليا ضمن اشاره به فساد اخلاقي پدر خود، وي را سرزنش و تاکيد کرد يک سياستمدار نمي تواند هيچ گاه بين زندگي خصوصي و عمومي خود تمايز قائل شود. باربارا برلوسکوني 25ساله با اشاره به فساد اخلاقي «سيلويو برلوسکوني» تصريح کرد؛ سياستمداران نبايد زندگي خصوصي و عمومي خود را جدا از يکديگر بدانند و در ادامه تاکيد کرد؛ من هيچ گاه حاضر نيستم با يک پيرمرد رابطه دوستي برقرار کنم. باربارا يکي از سه فرزند سيلويو برلوسکوني و ثمره دومين ازدواج وي با «ورونيکا لاريو» است.
پس از انتقادهاي باربارا از پدرش، سيلويو برلوسکوني هم مدعي شد در زندگي خصوصي اش هيچ نقطه تاريکي وجود ندارد. او با انکار رابطه داشتن با زنان جوان گفت چيزي براي پنهان کردن و عذرخواهي از ديگران ندارد. برلوسکوني گفت؛ «من در زندگي خصوصي ام کاري نکرده ام که بابت آن پشيمان باشم. من به هيچ کس هيچ عذرخواهي بدهکار نيستم، حتي به اعضاي خانواده ام.»
در تابستان امسال گروهي از استادان ايتاليايي با تنظيم بيانيه يي از همسران 15 هزار رهبر جهان خواستند با امضاي اين بيانيه حضور در کنفرانس گروه هشت را که در ايتاليا برگزار مي شد به خاطر مسائل اخلاقي برلوسکوني تحريم کنند.
اين در حالي است که قضات، نمايندگان، تاريخدانان، پرستاران و تاجران زن ايتاليايي با تنظيم دو بيانيه ديگر خواهان پايان دادن به نگاه جنسي به زنان در رسانه هاي ايتاليايي شدند. در عين حال دادگاه حقوق بشر اروپا پس از شکايت دو سياستمدار زن ايتاليايي به اين دادگاه درخصوص رفتار و سخنان غيرمحترمانه برلوسکوني نسبت به زنان در حال بررسي پرونده اين نخست وزير جنجالي و جريمه هاي احتمالي براي او است.
هفته گذشته ماريا لورا رودوتا روزنامه نگار ايتاليايي با انتشار نامه يي سرگشاده در روزنامه کوريره دلا سرا زنان را به جنبش «فمينيسم نو» دعوت کرد اما با واکنشي نااميدکننده از سوي زنان مواجه شد. در اين نامه همچنين از برلوسکوني به خاطر استفاده از زنان زيبا در کابينه اش به شدت انتقاد شده بود. البته زنان ايتاليايي هميشه اينچنين به مسائل مربوط به خود بي تفاوت نبوده اند. در دهه 70 ميلادي 20 هزار فمينيست ايتاليايي به خيابان هاي رم ريختند و تا وقتي که به حقوق خود نرسيدند از پاي ننشستند. در سال 1974 به رغم مخالفت هاي واتيکان پس از برگزاري رفراندوم طلاق در ايتاليا قانوني شد و در سال 1978 پارلمان ايتاليا سقط جنين را قانوني کرد.
ميريام مافاي نماينده سابق پارلمان ايتاليا و روزنامه نگار کهنه کار در اين باره مي گويد؛ «در ايتاليايي که از طلاق خبري نبود، سقط جنين به صورت مخفيانه انجام مي شد. آنچه فمينيست ها به آن دست يافتند موفقيتي بزرگ بود.» اما در سال هاي اخير واتيکان قدرت از دست رفته خود را در مسائل زنان بازيافته است. سقط جنين هرچند قانوني است اما زنان از بدرفتاري هاي پزشکان کاتوليک براي سقط جنين شکايت دارند. نخست وزير ايتاليا با تمامي مشکلات اخلاقي اش به قهرمان مردان ايتاليايي در قرن 21 تبديل شده است. به اعتقاد زاناردو تلويزيون نقشي کليدي در تضعيف جايگاه واقعي زنان و اعتماد به نفس آنها در جامعه ايتاليا داشته است. او مي گويد؛«براي 80 درصد از ايتاليايي ها تلويزيون منبع اصلي براي کسب اطلاعات است و 80 درصد از زناني که در برنامه هاي تلويزيوني حاضر هستند به خاطر مسائل جنسي است يا صرفاً نقش يک دکور را دارند.» در شرايطي که دختران نوجوان ايتاليايي آرزوي حضور در برنامه هاي تلويزيوني و ستاره شدن را در سر مي پرورانند مادران شان فرصتي براي اعتراض به اين مساله را ندارند. او در ادامه حرف هايش افزود؛«زنان ايتاليايي دو ساعت بيشتر از ساير زنان اروپايي کار مي کنند بنابراين وقت کافي براي پرداختن به چنين مسائلي را ندارند.»
در حال حاضر فمينيسم مدرن در ايتاليا تنها به دانشگاه ها و روزنامه هاي ملي اين کشور محدود مي شود. ونتورا که يکي از فعالان حقوق زنان در ايتاليا است چندان تمايلي به پيوستن تعداد زيادي از زنان به جنبش فمينيسم نو ندارد. او مي گويد؛«به نظر مي رسد اين موج تنها در دانشگاه ها طرفدار دارد. فمينيسم نو هنوز مساله يي سياسي تلقي نمي شود. آنها قدم اول را خوب برداشتند اما در همان قدم اول باقي مانده اند. » اما زاناردو کاملاً با ونتورا مخالف است. او مي گويد؛«اعتراض زنان به اين نگاه جنسيتي در همه جا ديده مي شود و تنها به دانشگاه ها محدود نيست. زنان فقط نمي دانند چه کار بايد بکنند. اعتراض هاي گسترده يي نسبت به اين مساله در اينترنت صورت گرفته و بسياري هم با اين حرکت همراه شده اند.» زاناردو معتقد است فيلمي که با استفاده از سخنان مانياني ساخته تاثير مثبتي در نگاه مردم ايتاليا نسبت به اوضاع نابسامان جنسي در ايتاليا داشته و آگاهي مردم در اين زمينه را افزايش داده است.
منبع؛ گاردين
مينا شرفي
مينا شرفي
No comments:
Post a Comment