کشیش های کاتولیک کشف شده است. تقریبا هر روز قربانی های جدید با شکستن سکوت خود ابعاد این “مشکل” تاریخی کلیسای کاتولیک را به جامعه نشان می دهند. اشپیگل می گوید که بر پایه اسنادی که دارد، از سال 1995 بیش از 90 مورد پیش آمده است. دیگر رسانه ها از 120 مورد تنها در این مدرسه می گویند. دادستانی آلمان تاکنون 12 نفر متهم از این مدرسه را (که دو نفرشان زن هستند)، مورد بازجویی قرار داده است
سوء استفاده جنسی از کودکان بی سرپرست در کلیسای کاتولیک داستانی است بی انتها. هنوز سه ماه از رسوایی کلیسای کااتولیک در ایرلند نمی گذرد که اکنون در آلمان این رسوایی روی می دهد. در ایرلند، در دادگاه افشا شد که هزاران کودک در فاصله‌ی سال‌های ۱۹۷۵ تا ۲۰۰۴ میلادی از سوی مقامات بلندپایه کلیسای کاتولیک ایرلند مورد سوء استفاده‌ی جنسی قرار گرفته‌اند. در آمریکا نیز هفت سال پیش ماجرای سوء استفادۀ جنسی از کودکان توسط کشیشان کاتولیک فاش شد. از آن زمان تا کنون، حدود هزار نفر ادعا کرده‌اند که روحانیان به آنان تجاوز کرده‌اند. ۶۶۰ میلیون دلار مجموع خسارت پرداختی به قربانیان است. اگر چرخی در اینترنت بزنید، به موردهای بی شمار بر می خورید.
امروز صبح نیز درMM “مجله سحر” برنامه دوم تلویزیون آلمان (ZDF) یکی از قربانی ها که مردی بیش از 50 ساله بود، در برنامه سرگذشت خود را شرح داد و گفت که پس از بیش از چهل سال و پس از سال ها مبارزه با افسردگی و دیگر مشکلات روحی، اکنون سکوت خود را شکسته و همه قربانی ها را دعوت به همین کار می کند. او می گفت که تجربه ای که در ماه های پیش در ایران روی داد، نشان می دهد که نباید سکوت کرد. باید کمیسیون حقیقت یاب تشکیل داد، اینها را در برابر افکار عمومی رسوا کرد و به دادگاه مدنی کشید. او گفت که نامه ای به پاپ نوشته است و جناب پاپ به جای اقدام در این مورد در نامه ای به او، روضه خوانده و برای او از خداوند صبر و تحمل طلب کرده است، بدون آن که کوچک ترین اقدامی در جهت روشن گری انجام دهد.
آخوندهای کلیسای کاتولیک که این روزها دوباره زیر فشار افکار عمومی رفته اند، تلاش دارند جامعه آلمان را آرام کنند. تقریبا هر روز چیزی را اعلام می کنند که این یا آن اقدام را انجام خواهند داد. البته این کار به بیان همان آقایی که امروز در تلویزیون بود، شبیه این است که به مافیا ماموریت مبارزه با جنایت های خود را بدهی.
شاید بسیاری گمان برند که این کارها کار چند نفر است و نباید آن را به تمام آن ارگان (کلیسا یا هر سازمان دینی) نسبت داد. اما این ارگان های مذهبی خود که می دانند که میان آن چه که آنها به مردمان می فروشند و واقعیت، فاصله هاست. این است که در گذشتن از مرزهای اخلاقی مدنی هراسی ندارند.
آن چه که یک انسان را از انجام جنایت ویا یک کار غیراخلاقی بازمی دارد، مرزهای اخلاقی هستند که تمدن و فرهنگ جامع بشری و یا فرهنگ ملی-منطقه ای در برابرش نهاده اند و نه آموزه های دینی هزاران سال پیش که در زمان خود بخشی از فرهنگ همان زمان بوده اند
آن چه که آخوند و کشیش و خاخام باشرف را نشان می دهد، اعتقادات مذهبی او نیست، بلکه شخصیت سالم و فرهنگ اجتماعی-مدنی اوست. این معیارها را از آموزه های هزاران سال پیش نمی گیرد، بلکه از معیارهای امروزی جامعه پیرامونش. این دستاورد فرهنگ جامعه ای است که او در آن رشد یافته است
No comments:
Post a Comment