Komm, lass uns Blumen streuen

Komm, lass uns Blumen streuen,

lass Wein uns in die Becher giessen,

lass uns das Dach der Himmel spalten

Und eine neue Welt geniessen!

Wenn die Schwermut ihre Herrscher rüstet,

nach dem Blut der Liebenden begierig,

trete ich mit dem Schenken ihr entgegen,

und wir machen ihr das Siegen schwierig,

verstehst du, Musikant dein Handwerk gut:

Dann spiel auf; Damit wir uns im Tanz vergessen:

hingeben Lied und Spiel, ersehnst du dir des Paradieses Garten,

so kommt mit uns zur Schenke hin,

auf dass wir dich geraden Weges

vom Weinfass in den Himmel ziehen ...

Trag, sanfter Wind, uns fort zu dem Erlauchten,

dem König aller Guten, dass vielleicht -

wer weiss? - ein Blick von ihm

auch uns einmal erreicht?

Hafiz

بیا تا گل برافشانیم و می در ساغر اندازیم

فلک را سقف بشکافیم و طرحی نو دراندازیم

اگر غم لشکر انگیزد که خون عاشقان ریزد

من و ساقی به هم تازیم و بنیادش براندازیم

شراب ارغوانی را گلاب اندر قدح ریزیم

نسیم عطرگردان را شکر در مجمر اندازیم

چو در دست است رودی خوش بزن مطرب سرودی خوش

که دست افشان غزل خوانیم و پاکوبان سر اندازیم

صبا خاک وجود ما بدان عالی جناب انداز

بود کن شاه خوبان را نظر بر منظر اندازیم

یکی از عقل می‌لافد یکی طامات می‌بافد

بیا کاین داوری‌ها را به پیش داور اندازیم

بهشت عدن اگر خواهی بیا با ما به میخانه

که از پای خمت روزی به حوض کوثر اندازیم

سخندانی و خوشخوانی نمی‌ورزند در شیراز

بیا حافظ که تا خود را به ملکی دیگر اندازیم