دلم گرفته و دوست دارم مثل ابر بهار گریه کنم، دلم گرفته از عشقی که نثار کسی کردم که حرف‌های قشنگ میزد و از بی عشقی دنیا و آدم‌ها گله داشت ولی خودش از عشق خالی بود، دلم از خودم گرفته که به کسی فکر می‌کردم که از بیوفایی آدم‌ها میگفت ولی خودش وفایی
نشان نداد، دلم از خودم گرفته که نگران کسی میشدم که فکر می‌کردم نگرانم می‌شه ...
....
روح مرا ربود, همون کاری رو با من کرد که با او کرده بودن
This comment has been removed by a blog administrator.
ReplyDelete