Iran is top of the world in science growth

Which country's scientific output rose 18-fold between 1996 and 2008, from 736 published papers to 13,238? The answer – Iran – might surprise many people, especially in the western nations used to leading science. Iran has the fastest rate of increase in scientific publication in the world.

And if political relations between Iran and the US are strained, it seems that the two countries' scientists are getting on fine: the number of collaborative papers between them rose almost fivefold from 388 to 1831 over the same period.

A rapid rise in Middle Eastern, Chinese, Indian and Brazilian science stands out from a report published this week by the UK's Royal Society, comparing global publication and citation rates between 1993 and 2003 with those between 2004 and 2008. Like Iran, other, smaller players are also stepping up their research activity. Turkey, for example, quadrupled its output between 1996 and 2008, after increasing sixfold its funding for R&D. Similar trends emerged in Tunisia, Singapore and Qatar.

On the broader scientific stage, the established leaders in the US, Europe and Japan still dominate, but their ascendency is being eroded by rapidly industrialising countries. So while the proportion of papers with US authors has slipped from 26 to 21 per cent, China has risen from sixth to second place with 10.2 per cent of the authored papers, up from 4.4 per cent in 1996. India and Brazil are rising rapidly too.

"The leading nations are not getting weaker," says Chris Llewellyn Smith, chair of the panel that produced the study. "Rather, I would say we're seeing a rise in other nations into the big league," he says.

Marking the growth of science as a global enterprise to solve global problems, Llewellyn Smith says that collaborative papers have risen from a quarter to more than a third of all papers published. "To solve a global problem, you need data from all round the world, and this helps to unify the scientific voice geographically," he says. "So I think we can all benefit from this, to solve global problems."

وب‌سایت «نیوساینتیست» در مطلبی که روز ۲۸ مارس منتشر کرد ایران را پیشگام رشد علمی در جهان بین سال‌های ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۸ معرفی کرد.

براساس گزارش نیوساینتیست ، تعداد مقاله های علمی منتشر شده در ایران در فاصله سال‌های ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۸ (۱۳۷۵ تا ۱۳۸۷) از ۷۳۶ مقاله به ۱۳ هزار و ۲۳۸ مقاله رسیده است. تولید علم در ایران در این سال ها 18 برابر رشد داشته این کشور، پیشگام رشد علمی در جهان معرفی شده است.

به نوشته نیوساینتیست پیشگام بودن ایران در رشد علمی در سطح جهان می‌تواند موجب شگفتی مردم بشود به‌ویژه مردم کشورهای غربی که به پیشگام بودن در علم عادت داشته‌اند.

براساس این گزارش اگرچه روابط سیاسی ایران و آمریکا در این سال‌ها تیره بوده است اما به‌نظر می‌رسد که روابط دانشمندان دو کشور پیشرفت داشته است؛ در این فاصله زمانی تعداد مقاله‌های مشترک میان دو کشور پنج برابر شده و از ۳۸۸ مقاله به یک‌هزار و ۸۳۱ مقاله رسیده است.

رشد سریع علم در کشورهای خاورمیانه، چین، هند و برزیل براساس گزارشی است که این هفته ازسوی «انجمن سلطنتی بریتانیا» منتشر شد.

در گزارش انجمن سلطنتی بریتانیا آمار مقاله‌ها و منابع منتشر شده در سطح جهانی در فاصله زمانی ۱۹۹۳ تا ۲۰۰۳ (۱۳۷۲ تا ۱۳۸۲) با آمار مقاله‌های منتشر شده در فاصله زمانی ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۸ (۱۳۸۳ تا ۱۳۸۷) مقایسه شده است.

براساس این آمار منتشر شده در انجمن سطلنتی بریتانیا، برخی کشورهای دیگر هم مانند ایران درحال پیشبرد فعالیت‌های پژوهشی خود هستند برای مثال پس از آن که بودجه تحقیق و توسعه در ترکیه شش برابر افزایش یافت تولیدات علمی این کشور در فاصله سال‌های ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۸، چهاربرابر رشد کرد.

روند مشابه رشد علمی در تونس، سنگاپور و قطر نیز مشاهده شده است.

در سطح علمی گسترده‌تر آمریکا، اروپا و ژاپن همچنان نقش پیشگامان تثبیت شده علمی را حفظ کرده‌اند اگرچه جایگاه آن‌ها توسط کشورهایی که به‌سرعت درمسیر صنعتی شدن حرکت کرده‌اند، درحال ضعیف شدن است.

در شرایطی که نسبت مقاله‌های منتشرشده توسط نویسندگان آمریکایی از ۲۶ درصد به ۲۱ درصد کاهش یافته است چین با ۱۰.۲ درصد مقاله‌های منتشر شده از جایگاه ششم رشد علم در جهان به جایگاه دوم صعود کرده است. میزان رشد مقاله‌های منتشر شده در چین در سال ۱۹۹۶ تنها ۴.۴ درصد بود.

هند و برزیل هم به‌سرعت روند رشد علمی را طی می‌کنند.

کریس لویلین اسمیت، رئیس کمیته‌ تحقیق رشد علمی در جهان، می‌گوید: رشد علمی کشورهای پیشرو درحال ضعیف شدن نیست بلکه ما در حال مشاهده رشد دیگر کشورها در مجموعه کشورهای علمی بزرگ هستیم.

او رشد علمی را «یک سرمایه‌گذاری مهم جهانی برای حل مشکلات در سطح جهان» تعریف می‌کند و می‌گوید: مقاله‌های منتشر شده مشترک میان کشورها از یک چهارم به بیش از یک سوم تمام مقاله‌ها، افزایش یافته است.

آقای اسمیت تاکید می‌کند: برای حل یک مشکل جهانی، به داده‌ها و اطلاعات سراسر جهان نیاز دارید و همین موضوع کمک می‌کند تا دانشمندان در هر مکان جغرافیایی جهان با یکدیگر هم‌صدا شوند. بنابراین ما می‌توانیم با استفاده از این هم‌صدایی علمی، مشکلات جهان را حل کنیم.