حکایت

مسافری در شهر بلخ جماعتی را دید که مردی زنده را در تابوت انداخته و به سوی

گورستان می‌برند و آن بیچاره مرتب داد و فریاد می‌زند و خدا و پیغمبر را به

شهادت می‌گیرد که « والله، بالله من زنده‌ام! چطور می‌خواهید مرا به خاک

بسپارید؟ اما چند ملا که پشت سر تابوت هستند، بی توجه به حال و احوال او رو به مردم کرده

و می‌گویند: « پدرسوخته ی ملعون دروغ می‌‌گوید. مُرده !

مسافر حیرت زده حکایت را پرسید. گفتند: «این مرد فاسق و تاجری ثروتمند و بدون

وارث است. چند مدت پیش که به سفر رفته بود، چهار شاهد عادل خداشناس در محضر

قاضی بلخ شهادت دادند که ُمرده و قاضی نیز به مرگ او گواهی داد. پس یکی از

مقدسین شهر زنش را گرفت و یکی دیگر اموالش را تصاحب کرد. حالا بعد از مرگ

برگشته و ادعای حیات می کند. حال آنکه ادعای مردی فاسق در برابر گواهی چهار

عادل خداشناس مسموع و مقبول نمی‌افتد. این است که به حکم قاضی به قبرستانش

می‌بریم، زیرا که دفن میّت واجب است و معطل نهادن جنازه شرعاجایزنیست!

کتاب کوچه /ب2/ص1463 -احمد شاملو